Maandag 22 februari 2010

We zijn in de stadsschouwburg van Groningen. De montageweek is begonnen. Voor het eerst zien we het decor in zijn volle glorie. Het is indrukwekkend, maar wel even wennen na de intieme ruimte van de Machinefabriek.

De kostuums zijn nu ook zo goed als af. Aan weerskanten van het toneel staat over de volle breedte een kledingrek met alle kostuums in plastichoezen. De Frankensteintafels rijden als het goed is zonder een knoop te leggen in de bedrading van de bouwlampen. De hoerenkasten kunnen ook zonder al te veel haperingen naar voren rollen. Klapstuk is het tl-buizen plafond. Het hangt en het moet golven, maar dat gaat nu nog niet zoals het moet, niet op het juiste moment of niet snel genoeg op het juiste moment. Neemt niet weg dat het betoverend is dat de sfeer zo kan veranderen onder de kleur van de lampen, kil wanneer ze wit zijn, warm wanneer ze rood zijn. Het ligt voor de hand, maar het werkt. Andre is erbij en kijkt met trots naar zijn schepping. Deze eerste repetitie in de schouwburg blijft in de middag haken bij de beginscenes. Ze worden steeds herhaald om de cue's zuiver te krijgen, om de posities van de bartafels en de hoerenkasten te bepalen en om de techniek op een lijn te krijgen met de handelingen van de acteurs. Veel gaat nog mis. De kunst is om de stress geen vrij spel te geven.  

Stars shining bright above you

Night breezes seem to whisper "i love you"

Birds singin' in the sycamore trees

Dream a little dream of me

Say nighty-night and kiss me

Just hold me tight and tell me you'll miss me

While I'm alone and blue as can be

Dream a little dream of me

Maria vergelijkt haar leven met een spagaat:

" ...één voet in een sprookje en één voet boven de afgrond".

's Avonds is er in de Machinefabriek een 'Dwarsdiep' gesprek over vrouwenhandel en prostitutie, georganiseerd door het Groninger Forum en het NNT, onder wie Rein Bish (links op de foto). Hanneke Boonstra, hoofdredacteur van de Universiteitskrant leidt het gesprek (midden op de foto). Naast Gonnie Lemckert, 'oma'  van de Stichting Straatmadelief voor drugsprostitutees in Groningen (rechts op de foto) doen ook mee Marja ter Horst, coordinator bestrijding mensenhandel, Jan Smid, inspecteur vreemdelingenrecherche en ik zelf.

Peter Rehwinkel, burgemeester van Groningen, doet de aftrap in een tweegesprek met Hannke Boonstra. Nee, hij is geen voorstander van verplichte sluiting van de prostitutie tussen 4u en 8 u in de ochtend en ja, hij is er wel voor dat de prostitutie in de stad geconcentreerd wordt op één plek, in Nieuwstad. Rehwinkel is vanaf september 2009 burgemeester van Groningen. Hij heeft alle nachten goed geslapen behalve die nacht nadat hij met Gonnie Lemckert was wezen kijken op de tippelzone. Dat was verontrustend. Hoezeer hij gelijk heeft, bleek eerder toen Peter en Klara in een mini-performance uit Elf Minuten vertelden over de drugsprostitie op de Bornholmstraat. Gonnie Lemckert pleit voor een opvanghuis voor de drugsprostitutees. Haken en ogen zitten er vooral in een na-traject, wanneer je de vrouwen van de straat wilt houden. Simpeler is om te proberen de vrouwen tegemoet te komen in hun verslaving. Als ze medicatie krijgen, verdwijnt de noodzaak om zich te prostitueren. Wij hebben er moeite mee dat drugsverslaafde prostitutees zo diep moeten zinken om aan hun gerief te komen. Maar we hebben er geen moeite mee om heel ingewikkeld te doen over simpele oplossingen.

Mariska: .."De Bornholmstraat is makkelijk te vinden bij de Gamma, tegenover de Mercedesgarage. Er komen mannen in dikke dure auto's die vragen of het voor 15 euro kan. Als ik strontziek ben, doe ik het voor 10, 15 euro..."

voor meer foto's:

http://picasaweb.google.nl/noranorabey/ElfMinuten220210?authkey=Gv1sRgCOqHktLP8r2_twE#