Maandag 4 januari 2010

Iedereen die meedoet aan Elf Minuten zit aan tafel in de Machinefabriek, voor de eerste lezing van versie 9 van de theaterbewerking van Coelho's boek door Ko van den Bosch. De vorige 8 versies hebben de meesten van ons nooit gezien. Ko heeft de grote lijn van het verhaal van Maria uit het boek bewerkt, soms letterlijk overgenomen, soms dichterlijk verdicht. De dagboekaantekeningen van Maria hebben plaats gemaakt voor de echte verhalen uit de dagelijkse realiteit van prostitutie en vrouwenhandel die Paulo Coelho niet heeft opgenomen in zijn boek. Ko heeft Coelho zeker niet tekort gedaan. Ko heeft zichzelf alleen maar weer overtroffen. De gedachte dat deze theaterprimeur van Elf Minuten nu al alles heeft om niet meer stuk te gaan, is indrukwekkend. Kippenvel en tranen zijn er nu al als Daniela schijnbaar achteloos het Ave Maria zingt bij de scene wanneer Maria en Ralph echt voor elkaar gaan. Hoe moet dat straks dan?

Na de lezing laat Ola op haar computer stukjes zien uit voorstellingen van vermaarde danschoreografe Pina Bausch. Het gaat Ola vooral om de verstilling in de beelden. Bij haar overlijden in 2009 schreef Het Parool dat Pina Bausch beroemd was om haar repetitieproces. Ze vroeg haar dansers naar persoonlijke  herinneringen, om het resultaat in de voorstelling te gebruiken. Ze liet ze bijv. antwoorden op de vraag: "Waar doet het woord Maria je aan denken?" of " Vertel in je moedertaal over je eerste liefde."

Elf Minuten krijgt ook een " buiten", net als bij Medea en Divina Comedia, toen parallel aan de voorstellingen binnen in de schouwburg, buiten op de Grote Markt werd opgetreden. Nu zal er tijdens de voorstelling een tractor met aanhang staan op de Vismarkt om daar ook een kleine Elf Minuten te doen. Het NNT bouwt zo aan een kleine traditie om in de woorden van Ola het theater onder de mensen te brengen, om het te ontheiligen, om het te ontdoen van saaiheid. Op deze eerste werkdag in 2010 zei Ola ook dat theater in haar ogen vooral onvoorspelbaar moet zijn en steeds op zoek moet naar dat wat de dag van morgen anders maakt dan de dag van vandaag en gisteren.   

Andre Joosten heeft het decor gemaakt. Hij is vandaag ziek. Daarom vertelt Roel, die er ook alles van weet, over de rijdende etalages, waarvan een prototype achter de tafel staat. In totaal worden het er 6 van 2 meter breed. De etalageruiten zullen tijdens de voorstelling beschilderd worden door Ralf, de man die bij de eerste ontmoeting tegen Maria zegt: "Wacht even. Je hebt licht. Laat me een schets maken". Een mooie binnenkomer vond Peter, die Ralf speelt. Er komen ook Frankensteintafels, onderhand een handelsmerk van Andre. Verder vroeg Ola aan Andre om de verbeelding van het vrouwelijk orgasme. Dit is wat ze kreeg: een golvend plafond van tl buizen in allerlei kleuren die aan en uit kunnen. Om de kou er toch een beetje in te houden zal het flink gaan sneeuwen. Onbekend is nog of de vlokken van papier of van plastic zullen zijn.

Johanna heeft de costuums bedacht. Het zijn kleren geworden die iedereen op toneel kan dragen, tegelijk tegemoet komen aan alle cliches als je aan hoeren denkt maar ook weer niet. Malou die Maria speelt krijgt bijv. een modieus gebreid wollen vest over haar naakte borsten. Joke die de hoerenmadame speelt krijgt een zakelijke outfit. En verder hangt de hele kledingvoorraad van het NNT aan twee rekken op het toneel. 

Meer foto's zijn te zien op  http://picasaweb.google.nl/noranorabey/elfminutennnt